Lífið í Leuven

Lengi getur vont versnað

Friday, July 02, 2004

Uff

Tad er nu arans oheppni sem hentir okkur her, hvert storslysid a faetur ödru. Um daginn hjoludum vid Hanna i vinnuna og tegar vid vorum alveg ad verda komnar dettur petalinn af hjolinu hennar hönnu, eg skemmti mer konunglega og hlo ad tessu allan vinnudaginn. Eftir vinnu forum vid svo a verkstaedi og fengum nyjan petala. Ta vard tad bara ad hjola heim, ta vildi ekki betur til en svo ad styrid a hjolinu hennar Hönnu brotnadi svo ad vid lobbudum alla leidina heim og tok tad drykklanga stund.
Rett i tessu var eg ad koma inn i Mariahamn. Vid erum fimm saman og leid okkar liggur a Dinos. Planid var ad taka rutu, vid vorum tvaer a hjoli og trjar labbandi og aetludum okkur ad ferdast tannig ad stoppistodinni. Vid vorum ad verda of seinar tannig ad vid akvadum ad reyna ad ferdast fimm a tveimur hjolum. Hefdum betur sleppt tvi vegna tess ad afturhjolid a flotta hjolinu minu beygladist allt og nu er ekki haegt ad hreyfa hjol mitt, svo ad tad liggur nu i vegkannti einhversstadar. Vid settumst tvi nidur settum massa af smapeningum saman i hrugu og tokum taxa til Mariahamn.
Eg og Hanna buumst nu vid tvi ad tetta hafi verid sidasta ohappid vegna tess ad allt er tegar trennt er.
Annars er voda litid ad fretta eg kem of seint a hverjum degi i vinnuna og fae tvi eitthvad minna borgad. Fae samt vonandi ad vita manudag hvort eg flyt edur ei.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home